మళ్లీ ఎప్పుడొస్తావు?

నువ్వు వస్తావు రెండు మూడు రోజులుండి వెళ్లిపోతావు.నువ్వు వెళ్లిన రోజు గదిలో తలుపేసుకుని ఎవరినీ కలవకుండా,ఏమీ మాట్లాడకుండా పడుకుండిపోవాలనిపిస్తుంది.నువ్వు వెళ్లిన రెండు రోజుల వరకు మా పడుకునే గది లో పడుకోకుండా నువ్వు ఆ రెండు రోజులు పడుకున్న మంచం పై పడుకుంటాను.నాకెపుడైనా బాగా దిగులుగా అనిపించినా,ఒంట్లో బాగులేక పోయినా నీ చీర నా చుట్టూ చుట్టుకుని పడుకుంటాను.ఏడుస్తాను ఆ చీర కొంగుతోనే కళ్లు,ముక్కు తుడుచుకుంటాను.నేనెప్పుడైనా నీ ఎదురుగా దిగులుగా కనిపించినా,ఒక్కోసారి ఏడ్చినా నువ్వు నన్ను పట్టుకుంటావు.నువ్వు నిల్చుంటావు,నేను కూర్చుని నీ నడుము చుట్టూ చేయి వేసి గట్టిగా పట్టుకుంటాను.నువ్వు మౌనంగా నీ చీర కొంగుతో నా ముఖం తుడుస్తావు ఆ కాసేపటిలో ఆ స్పర్శలో నీ నుంచి నా లోకి ఓదార్పు,ధైర్యం అన్నీ ప్రసరించేవి.నువ్వు వస్తావు నేను నీ వెనకే తిరుగుతుంటాను నువ్వు రోజులో కనీసం రెండు సార్లైనా అంటావు మీ అత్తగారిని కూడా ఇలాగే చూసుకోవాలి నువ్వు అని.ఉన్నంత సేపు మొహమాటం గా ఎవరో బయటి వాళ్ల ఇంట్లో ఉన్నట్లు ఇబ్బందిగా ఉంటావు.నిన్ను బయటకి తీసుకు వెళ్లి అన్నీ చూపించాలని ఎంత ఆశగా ఉంటుందో తెలుసా?కానీ రమ్మని పిలిస్తే రావు నీరసంగా ఉంది రాలేను అని అబద్ధం చెబుతావు.నువ్వు వస్తే నేను,కృష్ణల సరదా కి అడ్డంగా ఉంటావేమో అని మనసులో అనుకుంటావు.నాకెంత కోపమొస్తుందో తెలుసా?నువ్వు,నాన్న నా చిన్నపుడు నన్ను ప్రతీ దగ్గరకి తీసుకు వెళ్లేవారు కదా ఇప్పుడు మరి నువ్వెందుకు నాతో రావు అని గొడవ పెట్టాలనిపిస్తుంది. నాకెంత బాధనిపిస్తుందో తెలుసా?నీకు గుర్తుందా నాన్న చనిపోయిన రెండు మూడేళ్ల వరకు బయటి ప్రపంచం చూడటానికి ఇష్టపడే దానివి కాదు ఆఖరకు మేడ మీదకు కూడా వచ్చేదానివి కాదు.కానీ నాన్న సంవత్సరీకం రోజు మేడ పైకి విస్తరాకులో అన్నీ వడ్డించి తెచ్చి కాకులకు పెట్టే దానివి ఆ రోజు నీ కనుల లోని నీరు అర్ధం చేసుకునే వయసు రాక ముందు ఎంతగా సరదా పడి మేడ మీద మొక్కలు,మేడ పై నుంచి ఊరు నాకు ఆశ్చర్యం అనిపించిన అన్నీ అమ్మా అది చూడు ఇది చూడు అని చూపించేదాన్ని.నువ్వేమో మెత్తగా నా తల నిమిరి మెట్లపై కాసేపు కూర్చుని క్రిందకు వెళ్లేదానివి.

నీకు గుర్తుందా వేసవికాలంలో విశాలంగా ఉండే మన ఇంటి మధ్య గదిలో క్రిందనే తలగడ వేసుకుని చుట్టూ పుస్తకాలు(నేనేమో చందమామ,బుడుగు,అత్తగారి కధలు,chicken soup for the soul series,nicolas sparks The last song పుస్తకాలు,నువ్వేమో వారపత్రిక లు,జీవిత కధల పుస్తకాలు)చదువుకుంటూ కబుర్లాడుకుంటూ తలగడతో పాటు ఇంట్లో నేలంతా బద్ధకంగా తిరిగే వాళ్లం.ఎంత బాగుండేవి ఆ వేసవి కాలపు సెలవుల బద్ధకపు మధ్యాహ్నాలు.ఇప్పడేమో ఆ పక్కిింటి పిల్ల రాక్షసి కావ్య నా స్థానాన్ని ఆక్రమించేసింది అని చెబుతూ నవ్వుతుంటావు నువ్వు.

ఈ మధ్య  నీకు కాస్త ఆరోగ్యం బాగులేకపోతే వయసు పెరుగుతుంది కదా ఇబ్బందులు తప్పవు అని డాక్టర్ గారు అన్నారని చెప్పావు ఎందుకో ఆ మాట నీ విషయంలో విని జీర్ణించుకోలేకపోయాను.ఉద్యోగం చేస్తూ ధైర్యం,గాంభీర్యం అనే ముసుగు బయటకి వేసుకుని తిరుగుతున్నా నీ విషయంలో మాత్రం అమ్మ  కనిపించకపోతే గుక్కపట్టి ఏడ్చే పసిదాన్నే అమ్మా ఇంకా.ఎవరైనా ఎక్కడైనా తల్లిదండ్రులు కొడుకు ఇంట్లో ఉండటానికి హక్కు ఉంటుంది కూతురింట్లో ఉండకూడదు లాంటి మాటలు మాట్లాడితే విని నీ ముఖం లో బాధ లాంటి ఆ భావం నేనసలు చూడలేను తట్టుకోలేను.అమ్మ కు,కూతురికి మధ్య బంధం గాఢత వారిద్దరికీ తప్ప ఇంకెవరికమ్మా అర్ధమవుతుంది?మళ్లీ ఎప్పుడొస్తావమ్మా?

---