ఈ మధ్య నాకు నచ్చిన కొన్ని ఫొటోలు

Advertisements

మనసు వర్షించని మేఘమైనట్లు…

మురిపెంగా పెట్టుకున్న ముగ్గును మొత్తం ఎవరో కాలితో చెరిపేసినట్లు

ఇష్టం గా రాసుకున్న డైరీ పేజీలను ఎవరో కళ్ల ముందే కాల్చేస్తున్నట్లు

పుస్తకాల మధ్యలో ప్రేమగా దాచుకున్న నెమలికన్ను ని ఎవరో ముక్కలుగా చింపేసినట్లు

అమాయకంగా నవ్వే పసిదానికి ఎవరో అకారణంగా చెంపదెబ్బని బహుమతిగా ఇచ్చినట్లు

ఇష్టంగా తిరుగాడిన ఇంటిని ఎవరో కూల్చేసినట్లు

రోజూ ఆప్యాయంగా చూసుకునే  కిటికీ దగ్గరి మరువం మొక్కలను రంగుల పూలు పూయట్లేదనే కారణంతో ఎవరో తీసిపడేసినట్లు

అందంగా కుట్టటం పూర్తైన పూల దండ దారం తెగిపోయి పూలన్నీ చెల్లాచెదురుగా పడిపోయినట్లు

చక్కగా అలంకరించుకున్న కొండపల్లి బొమ్మలను ఎవరో విరిచి పడేసినట్లు

మెలకువ గా ఉండగానే ప్రపంచంతో సంబంధం తెగిపోయినట్లు

పగలు రాత్రి మనసుకి శూన్యం తప్ప ఇంకేమీ కనిపించనట్లు

విలువైన బంధపు దారం ఏక్కడో తెగేంతలా బలహీనపడుతున్నట్లు

​

పంతులు గారి ఇల్లు

(అసలు ఈ పోస్ట్ నిన్ననే వ్రాయాలనుకున్నా.కానీ వారంలో ఒకరోజు స్మార్ట్ ఫోన్ వాడటం, ఇంటర్నెట్ వాడటం పూర్తిగా మానేయాలని నిర్ణయించుకుని నిన్న అమలుచేశాను.ఇదంతా ఎందుకు చెబుతున్నానంటే మీరు కూడా ఒకరోజు అలా చేసి చూడండి చాలా హాయిగా ఉంటుంది.)
కొంతమందికి కొన్ని ఇష్టం.వాటికి కారణం మాటల్లో చెప్పమంటే వివరించటం కష్టం.అలాగే నాకు ఇల్లు అంటే ఇష్టం.అర్ధం కాలేదా?మా ఇల్లంటే ఇష్టం.ఈ ఇష్టం తోనే ఉద్యోగం,పెళ్లి విషయంలో నిర్ణయాలు తీసుకున్నాను.ఇపుడు కంటే ఎక్కువ జీతం వచ్చే ఉద్యోగాలు దూరప్రదేశాల్లో వస్తే వదులుకుని,దూరం బదిలీలు ఉండని ఈ ఉద్యోగం లోనే ఉండిపోయాను.విదేశాల్లో చదువుకుని వచ్చిన మా వారు అక్కడ ఉద్యోగావకాశాలు వచ్చినా వెళ్లలేదనేది నాకు అతనిలో నచ్చిన అంశాలలో ముఖ్యమైనది.పైగా వాళ్ల ఊరికి మా ఊరికి మధ్య దూరం పాతిక కిలోమీటర్లకు మించదు.అంటే మా ఇంటికి దగ్గరగా ఉండవచ్చు.
                    ఇక ఇల్లు అంటే ఇష్టం విషయానికొస్తే ఎవరిల్లైనా ఇష్టమే.ఇల్లంటే భౌతికంగా కనిపించే గోడలతో కూడుకున్నది మాత్రమే కాదు.ఇంట్లోని ప్రతి అణువణువుతోనూ ఆ ఇంట్లో వారికి ప్రత్యేకమైన అనుబంధం ఉంటుంది.ఇల్లంటే ఇష్టం అన్నాను కదా.ఇప్పటి లాంటి ఆధునికమైన డ్యూప్లెక్స్ ఇల్లు లాంటివి కావు.పాతకాలపు ఇల్లు.మరీ ముఖ్యంగా మండువా ఇల్లు.నాన్న వాళ్ల ఇల్లు నా చిన్నతనంలో నేను నాలుగవ తరగతి చదివే వరకు అచ్చంగా అలాంటి మండువా ఇల్లే.తరువాత వర్షాల్లో అది కూలిపోవటం, దాని స్ధానంలో వేరే పద్ధతిలో ఇల్లు కట్టడం జరిగిపోయినా అంతకుముందు ఉండే పాత మండువా ఇంటి రూపం ఇప్పటికీ నా కళ్ల ముందు సజీవంగా ఉంది.ఇలా మండువా ఇల్లంటే నాకున్న ఆరాధనా భావం(ఇది మీలో కొంతమందికి పిచ్చిలా అనిపించవచ్చు.అపుడు మీరు ఎవరి పిచ్చి వాళ్లకి ఆనందం అనే మాట గుర్తు తెచ్చుకోవాలి మరి.) నాతో పాటు పెరిగి పెద్దదయింది.ఇలా కాలం గడుస్తుండగా ఒకానొక వేసవికాలపు సెలవులలో(బహూశా ఏడవ తరగతి తరువాత అనుకుంటాను.) నేను మా మేనత్త వాళ్ల ఇంటికి వెళ్లి వాళ్ల మామిడి తోటలు,జీడితోటల్లో ఆడుకుంటూ,తాటిముంజెలు, పనసతొనలు తింటూ,ఊరి చివర ఉన్న ఏరులో స్నానాలు చేస్తూ రెచ్చిపోతున్న రోజుల్లో మా మామయ్య ఏదో పని మీద ఏరు అవతల ఉన్న ఊరికి వెళుతూ  పిల్లలందరినీ తీసుకెళ్లారు.అదిగో ఆ ఊరిలో కనిపించింది ఆ ఇల్లు.అదే పంతులు గారి ఇల్లు అంటారంట ఆ ఇంటిని.చాలా పే…………ద్ద ఇల్లు.దాదాపు వందగదులుంటాయేమో(అప్పట్లో నాకు అలాగే అనిపించింది.ఎన్ని గదులో నాకు నిజంగా తెలియదు.)నాకు అందులో దూరిపోయి ఇల్లంతా తిరిగి చూడాలనిపించింది.కానీ ఇలాంటి కోరికలు చెబితే ఎవరైనా ఏమైనా అనుకుంటారేమో అని నోరు మూసుకున్నాను.మామయ్యా అందులో ఎంతమంది మనుషులుంటారు అని అడిగాను తెలియదమ్మా అన్నారు.అప్పటి నుంచి ఆ ఇంటిని చూడాలని రోజూ అనిపించేది.కానీ మళ్లీ ఆ ఇంటిని చూడటం కుదరలేదు.ఆ ఇల్లు ఎవరిది అనే విషయంతో నాకు సంబంధం లేదు ఆ ఇల్లంటే ఇష్టం అంతే.
              ఇన్నేళ్ల తరువాత నిన్న మళ్లీ విన్నాను ఆ ఊరి పేరు.నిన్న బ్యాంక్ లో లోన్ కోసం వచ్చి నా పక్క కౌంటర్ ముందు నిల్చున్నామె నోటి నుంచి.ఆ ఊరి పేరు వినగానే మంత్రం వేసినట్లు అక్కడకి వెళ్లిపోయాను.ఆమెని అడిగాను ఆ ఊరిలో ఒక పెద్ద ఇల్లు ఉండాలి ఎలా ఉంది ఆ ఇల్లు?బాగుందా? అని ఏదో చిన్ననాటి నేస్తం గురించి అడిగినట్టుగా.ఆమెకి నా ప్రశ్న ఆశ్చర్యంగా అనిపించినట్లుంది.ఆ ఇంట్లో ఇప్పుడు ముగ్గురు ముసలివాల్లే ఉన్నారండీ. వాళ్ళ పిల్లలు ఆ ఊరు వదిలి వెళ్లిపోయారు.ఆ ఇంట్లో చాలా వరకు పాడైపోయింది పాములు చేరిపోయాయండీ అని ఇంకా ఆమె ఏదో చెబుతుంటే ఇంకా వినేందుకు మనసు అంగీకరించలేదు.అప్రయత్నంగా అక్కడి నుంచి మిగిలిన మాటలు వినపడనంత దూరంగా నడచుకుని వెళ్లిపోయాను.
              కొంతకాలానికి పల్లెల్లో ఒకపుడు హుందాగా ఉండే ఇల్లు వారసులు లేని అనాధల్లా చిన్నబోతాయా? మా తరువాత తరాల వాళ్లు మేము ఇప్పుడుంటున్న ఇల్లు ని ఇలాగే వదిలి వెళ్లిపోరు కదా అనే భయం మనసుని ఆక్రమించేసింది.మా ఆటలు, నవ్వులు, అలకలు, కన్నీళ్లు,ఆశలు వీటన్నింటిలోనూ భాగంగా ఉన్న ఇల్లు కొంత కాలం తరువాత ఖాళీగా అయిపోనివ్వకు తండ్రీ అని దేవుడిని అప్రయత్నంగానే వేడుకున్నాను.వేటి మీదా మమకారం పెంచుకోకూడదు కాలంతో పాటు కొన్ని మార్పులు తప్పవు అని తెలిసినా దేవుడిని ఈ కోరిక కోరుకోకుండా మాత్రం నా మనసుని కట్టడి చేసుకోలేకపోయాను.
              పంతులు గారి ఇల్లు ఇప్పుడు ఎలా ఉన్నా నా ఙాపకాలలో మాత్రం చాలా గంభీరంగా,హుందాగా,అందంగా ఎప్పటికీ నిలిచి ఉంటుంది.

(ఫొటో గూగుల్ లో వెతికి తెచ్చుకున్నది.)

ఈ కార్టూన్ బాగుంది కదూ.

ఈ రోజు ఈనాడు దినపత్రిక లోని ఈ కార్టూన్ చాలా నచ్చింది.చాలా నవ్వు తెప్పించింది.

వాన…ఙాపకాల వాన…

వాన బాగుంటుంది.వేసవికాలంలో రాత్రిళ్లు వచ్చే వాన మరీ బాగుంటుంది.

ఎండలకు సొమ్మసిల్లిన మొక్కలు తమ ఆకుల నోరు తెరచి దాహం తీరేలా వాన చినుకుల నీటిని గొంతులోకి దించుకుంటుంటే చూసి హమ్మయ్య అనిపిస్తుంది.ఈ వాన నీటిలో స్నానం చేసి రేపటి ఉదయానికి చక్కగా వాన చినుకులను అలంకరించుకుని ముస్తాబవ్వచ్చు అనే ఆనందంతో మురిసిపోతున్న మొక్కలు ముచ్చటగొలుపుతాయి.

ఇంటి ముందు ఇంకా పూర్తిగా తీయకుండా ఎండ నుంచి ఉపశమనం కోసం ఉంచుకున్న కొబ్బరాకుల పెళ్లి పందిరి పై వాన పడేటపుడు కొబ్బరాకుల సందుల్లోంచి పడే చినుకులను చూస్తే ఆకాశం ప్రేమగా వాకిట్లో కళ్లాపి చల్లుతున్నట్లు అనిపిస్తుంది.వర్షం పడేటపుడు గది కిటికీ తలుపులు తెరచి గదిలోని లైట్ ఆపేసి మౌనంగా వానని చూస్తున్నపుడు,గది కిటికీ ఊచల నీడలు ముఖం పై పడినపుడు ఆ వాన చినుకుల శబ్దం నెమ్మదిగా వినిపిస్తుంటే జీవితంలో ఇప్పటి వరకు ప్రోగు పడిన ఙాపకాల వాన మనసుని తడిపేస్తుంటే ఆ క్షణంలో ఏమనిపిస్తుంది?జీవితంలో ఇన్నిన్ని రంగులుంటాయని తెలియని విలువైన అమాయకపు పసితనంలో నాన్న గుండెపై నిశ్చింతగా పడుకున్న క్షణాలలోకి మళ్లీ ప్రయాణం చేయాలనిపిస్తుంది.

వేసవి సెలవులు

ఎండలు చాలా ఎక్కువగా ఉన్నాయి.వేసవికాలం ఎండలతో పాటు మల్లెల సువాసనలను,చల్లని తాటి ముంజెలను,తీయని మామిడి పండ్లను తీసుకొచ్చేస్తుంది.పిల్లలు చక్కగా వేసవిసెలవులలో ఆడుకుంటున్నారు.నాకైతే ఆఫీస్ కి వెళ్లేటపుడు అలా ఆడుకునే వాళ్లను చూస్తే ఎంత  హాయిగా అనిపిస్తుందో.నాకు కూడా వేసవిసెలవులిస్తే బాగుణ్ణనిపిస్తుంది.ప్రస్తుతం అమ్మ వాళ్లింట్లో ఉన్నాను పల్లెటూరిలో ఇంకా కొంత మంది పిల్లలపై మొబైల్ ఫోన్ ఆటల ప్రభావం పడలేదు.హాయిగా బయట ఆడుకుంటున్నారు.ఈ ఫొటోలు బాగున్నాయి కదూ.నాకైతే చివరి ఫొటో చాలా బాగా నచ్చింది.

మనకు తెలియని నాన్న..

చిన్నప్పుడు స్కూల్లో చదువుకునేటపుడు పిల్లల మాటల్లో సాధారణంగా అమ్మానాన్నల గురించి మాట్లాడుకోవటం జరుగుతుంది.అందులో కొన్ని నిజాలు ఉంటాయి.కొన్ని అబద్ధాలు ఉంటాయి.సాధారణంగా పిల్లల దృష్టిలో తల్లిదండ్రులు హీరోలు.తమ అమ్మ నాన్న ఏ తప్పు చేయరని ప్రతీ పిల్లాడి ఉద్దేశం.తల్లిదండ్రులు కూడా తాము చేసే తప్పులు పిల్లల దృష్టిలో పడనివ్వరు.ఉదాహరణకి నాతో చిన్నపుడు చదివిన ఒకమ్మాయి వాళ్ల నాన్నగారు గవర్నమెంట్ స్కూల్ హాస్టల్ వార్డెన్.తనెప్పడూ అనేది హాస్టల్ వార్డెన్ గా పనిచేసేవారు హాస్టల్ పిల్లల కోసం వచ్చే సామాన్లు చాలా వరకూ ఇంటికి తెచ్చేస్తారంట కానీ మా నాన్న అలా కాదు.చాలా నిజాయితీగా ఉంటారు అని.నేను కాస్త పెద్దయ్యాక ఏదో సందర్భంలో అది నిజం కాదని తెలిసి ఆ అమ్మాయి మాటలు గుర్తు వచ్చి అర్ధం లేని నవ్వు నవ్వుకున్నాను.ఇది చిన్న ఉదాహరణ మాత్రమే.ఇలా ఇంకొన్ని సార్లు కొందరి విషయంలో జరిగింది.కొన్నిసార్లు కొంతమంది వాళ్ల తల్లిదండ్రుల గురించి చెప్పుకున్నవి గొప్పలు కావని నిజాలేనని అర్థమైంది.అపుడెందుకో మనసుకు బాగున్నట్లుండేది.
                   ఈ మధ్య సాయంత్రం ఇంటికి నడుచుకుంటూ వెళ్లేటపుడు చిన్నాన్న కనపడటం ఇద్దరం కలిసి మాట్లాడుకుంటూ నడచుకుని వెళ్లటం జరిగింది.మధ్యలో లలిత వాళ్ల ఇంటి ముందుకి వచ్చేసరికి ఆ ఇంటిపై ఇష్టం తో ఒకసారి ఆ ఇంటిని చూసుకున్నాను.నేను,లలిత పదేళ్లు కలసి చదువుకున్నాం. వాళ్ళ నాన్న గారు, మా నాన్నగారు కూడా కలిసే చదువుకున్నారంట.నేను ఎక్కువగా వాళ్లింటికి వెళ్లేదాన్ని. వాళ్ళమ్మగారు ఎంత అందంగా ఉండేవారో.అంత చక్కగా మాట్లాడేవారు కూడా.వాళ్లింట్లో అందరితో నాకు మంచి పరిచయం ఉండేది.ఇప్పడు ఆ ఇంట్లో వాళ్ళకి సంబంధించిన వారెవరూ లేరు.వాళ్ళ నాన్నగారు అనారోగ్యంతో చనిపోయారు.లలితకి పెళ్లయ్యాక వేరే దేశం వెళ్లిపోయింది. వాళ్ళన్నయ్య కూడా ఈ దేశంలో లేరు. కొన్నాళ్లు వాళ్లమ్మగారు ఇక్కడ ఉండేవారు.ఆమె కూడా ఈ మధ్య వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్లినట్లు తెలిసింది.ఇదంతా మనసులో మెదులుతుండగా”చిన్నాన్నా ఇది మా ఫ్రెండ్ లలిత వాళ్ల ఇల్లు.” అన్నాను మామూలుగా.ఆయన”అయితే మీ ఫ్రెండ్ వాళ్ల నాన్న గారు, నేను కలసి ఒకే ఆఫీస్ లో దాదాపు ఏడేళ్లు పనిచేసాం.” అన్నారు.అలా మాట్లాడుతూ  మధ్యలో  “మీ ఫ్రెండ్ వాళ్ల నాన్న గారిని సిగరెట్ తాగటం మానేయమని అడిగిందంట ఒకసారి.అలాగే మానేస్తానని మాటిచ్చారంట తనకి.కానీ పాపం మానలేకపోయేవారు రోజూ ఆఫీస్ వెనక్కి వెళ్ళి ఎవరూ చూడకుండా సిగరెట్ తాగుతూ  నేను ఇంకా సిగరెట్ తాగుతున్నానని తెలిస్తే నా కూతురు చాలా బాధపడుతుంది.తనకెపుడూ తెలియకూడదు అనేవారు.”అని చెప్పారు చిన్నాన్న.
              ఆ మాట చిన్నాన్న చెప్పగానే మనసంతా బాధగా అనిపించింది.నేను తొమ్మిదవ తరగతిలో లలిత పుట్టిన రోజు కి వాళ్ల ఇంటికి వెళ్లినపుడు”క్రిందటి సారి పుట్టినరోజు కానుకగా మా నాన్నగారిని సిగరెట్ మానేయమని అడిగాను.ఆయన నిజంగానే నా కోసం మానేసారు తెలుసా.కదా నాన్నా”అని వాళ్ల నాన్నగారిని చూపించి నాకు చెప్పటం, ఆయన  చిరునవ్వుతో ఆప్యాయంగా తన తల నిమిరి అవునన్నట్లు తల ఊపటం,అది చూసి అబ్బా నాన్నగారు ఉండి ఉంటే నా కోసం కూడా ఇలా ఏదైనా చేసేవారు అని నేననుకోవటం మొన్నమొన్ననే జరిగినట్లు గుర్తొచ్చాయి.

ఈ ఫోటోలు చూస్తే చిన్నపుడు రోజులు గుర్తొచ్చాయి.మరి మీకు?

ఈ పెయింటింగ్స్ చాలా బాగున్నాయి కదూ.

ఒక్కోసారి పుస్తకాలు చదవుకోవాలనిపిస్తుంది.ఒక్కోసారి పాతకాలపు నలుపు తెలుపు ఫొటోలు వెతుక్కోవాలనిపిస్తుంది.ఇలా రోజూ ఏదో వెతుకుతూ  చేసే ప్రయాణం లో ఈ పెయింటింగ్స్ కనిపించాయి.చాలా నచ్చాయి.మీకు చూపించాలనిపించింది.ఈ పెయింటింగ్స్ వేసినది Sashikanth Dhotre గారు.మీకు కూడా నచ్చాయి కదూ.

పెళ్లైన కొత్తలో…

పెళ్లి జరిగి దాదాపు నెల రోజులైంది.ఈ మధ్య కాలంలో బ్లాగ్ లో ఏమైనా వ్రాద్దామని అనుకున్నాను.ఏం వ్రాయాలో అర్థం కాక, ఏదో ఒకటి వ్రాసి మీ అందరినీ విసిగించటానికి కాస్త మొహమాటపడి ఈ మధ్య వ్రాయలేదు.ఈ రోజు మాత్రం మొహమాటం విడిచి పెట్టి ఏదైతే అది అయిందని ఏదో ఒకటి వ్రాసి తీరాలని నిర్ణయించేసుకున్నాను.నాకు గుర్తొచ్చిన కబుర్లన్నీ చెప్పేస్తానేం.
               ఈ నెల రోజులలో రెండు విషయాలు అర్థమయ్యాయి.ఏ అత్తమ్మ తన కూతుర్లతో సమానంగా కోడలిని చూడలేరని, ఏ ఆడపడచులకి తమ వదిన ఎంత బాగా పనిచేసినా ఆ పనిలో లోపాలు వెతకటం పెద్ద కష్టం కాదని.ఇది అందరి ఇళ్ల లోనూ దాదాపుగా జరిగేదే కాబట్టి పెద్దగా పట్టించుకోకుండా ఉండటం అలవాటు చేసుకుందామనుకుంటున్నాను.

ఈ పైన చెప్పిన లైన్లు బాగున్నాయి కదా.(ఇది చదివి నా గురించి నేను ఇంటెలిజెంట్ అనుకుంటున్నానేమో అని నన్ను అపార్థం చేసుకోకండేం.నేనసలు అలాంటి భ్రమలు పెట్టుకోను.)
             పెళ్లి జరిగిన పదకొండు రోజుల తరువాతనే ఇద్దరం ఉద్యోగాలలో జాయిన్ అయిపోయాం.ఇద్దరికీ సెలవులు లేవు మరి.తను ఉద్యోగం చేసేది చాలా దూరంలో ఉన్న వేరే ఊరిలో కాబట్టి ఆయన అక్కడకి వెళ్లారు.సెలవులు కోసం ఎదురుచూస్తూ రోజులు గడుపుతున్నాం.నా ఉద్యోగం అమ్మ వాళ్ల ఊరిలోనే కాబట్టి అమ్మకి దూరంగా ఉన్న బెంగ అసలు లేదు.
              పెళ్ళి లో పల్లకి ఎక్కించారు.చాలా నచ్చింది.పల్లకి దిగిన తరువాత మా అత్తమ్మ నన్ను ఎత్తుకుని గది వరకు తీసుకెళ్లాలి అని అందరూ సరదాగా అంటే అత్తమ్మ హఠాత్తుగా నిజంగానే నన్ను ఎత్తేసుకుని తీసుకెళ్లారు.పెళ్లి రోజు నువ్వు తల దించుకుని ఉండాలి అని మా వదిన వాళ్లు మాటిమాటికీ చెప్పేవారు.నాకేమో అలా ఉండటం చాలా కష్టంగా ఉండేది. పెళ్లి తరువాత పదిహేను రోజుల వరకు మా అత్తవారింట్లో నాకు చాలా ఇష్టమైన కాలక్షేపం మా ఆడపడచు కూతురు రెండేళ్ల జాహ్నవి తోనే.నేను పడుకునేటపుడు జాహ్నవి నా చేతికి ఉన్న గాజులను నెమ్మదిగా ఇటూ అటూ కదుపుతూ  ఆడుకునేది.తను అలా ఆడుకుంటుంటే నాకు భలే సరదాగా అనిపించేది.అత్తా అని ఎంత ముద్దుగా పిలిచేదో నన్ను.
               అత్తమ్మ బాగానే మాట్లాడుతుంటారు.కానీ ఆమె అమ్మ లాగ నాతో ఉండాలనుకోవటం మరీ అత్యాశ అవుతుంది కదా.ఇద్దరికీ తేడా ఏమిటంటే అమ్మకి నేనెప్పటికీ చిన్నపిల్లనే, అత్తమ్మ కి మాత్రం అలా కాదు.
             అత్తగారింట్లో ఇంటి వెనుక పెరటిలో ఉన్న అరటి చెట్లు,బావిలో ఉన్న తాబేలు చాలా నచ్చాయి.ఆ బావి పక్కన అరటి చెట్ల దగ్గరలో కూర్చుంటే చాలా హాయిగా ఉంటుంది.మేడపై వెన్నెలలో కూర్చునే అవకాశం కూడా ఉంది.మేడపై ఒక పక్కన చిన్న పందిరి కూడా వేసి ఉంటుంది.చాలా బాగుంటుంది.ఇంట్లో తులసికోట చాలా చక్కగా తయారుచేసి చుట్టూ ముగ్గులు పెట్టి ఉంటుంది.
                  దేవుడికి పూజ చేయటం అంటే బోల్డన్ని ఆర్భాటాలు అవసరం లేదు మంచి ఆలోచనలు మనసులో ఉన్నపుడు కూడా పూజ చేసుకుంటున్నట్లే లెక్క అనుకుంటాను నేను.కానీ అత్తవారింట్లో పూజ చేసే సమయం కంటే ఆ పూజ కి చేసే ఏర్పాట్లకే ఎక్కువ సమయం తీసుకుంటారు.ఆ పద్ధతికి అలవాటు పడటమే కాస్త కష్టంగా ఉంది.
                ఇక మా వారి గురించి చెప్పాలంటే మా అమ్మ లాగ నన్ను చూసుకుంటున్నారు.(పెళ్లయిన కొత్తలో ఇలాగే ఉంటారు తరువాత మారిపోతారు అనుకుంటున్నారు కదా.నాకు కూడా ఒక్కోసారి అదే అనుమానం వస్తుంటుంది.అలా మారకూడదని కోరుకుందాం.మీరు కూడా నా కోసం కాసేపు అలా కోరుకోండి ప్లీజ్ ప్లీజ్.) ఒక్కోసారి చాలా కోపం కూడా తెప్పిస్తుంటారు.నేను కూడా అంతే అనుకోండి.
నాకు చాలా నచ్చిన మా పెళ్ళి ఫొటోలు కొన్ని చూడండి.